Lieve Family en vrienden,

Hier weer eens verhaal vanuit Soroti, Uganda. Het is erg stil hier in Amecet. We hebben afscheid moeten nemen van Mercy en Regina vorige week,. Nu hebben we nog 7 babies ( Charles, Robert, Esther, Agnes, Betty, Catherine en Joanne) De 3 grotere kinderen: Gloria, Mary en Ammeculate. Joanna is een baby van 6 maanden. Haar ouders zijn nog erg jong. Haar moeder is erg ziek en heeft op moment all aandacht nodig thuis. Voor Joanne was het even wennen de eerste dagen. Ze deed veel huilen en het was moeilijk voor haar met al die vreemde gezichten. Ze begint nu meer telachen en gisteren heeft ze heerlijk gezwommen in het buiten badje in de tuin. Dat vond ze prachtig!!

Kleine Esther gaat goed vooruit. Ze drinkt zo goed dat we haar zonde er uit hebben gehaald. Ze groeit als kool en ze is zo een schatje om tezien. iedereen is weg van haar.. hihihi. Christine heeft om moment Malaria en kon niet naar school deze week. De meiden vinden school zo prachtig en zijn zo leergierig. Ze hebbens vaak veel huiswerk die ze graag doen.. Het alfabet en woordjes leren doen ze zo graag. Met Ammeculate gaat het wat minder op moment. Vorige week is ze naar school gegaan en misschien was het allemaal wat te vermoeiend voor haar. Ze is erg depressief weer en stil. We houden allemaal zoveel van haar en willen haar graag helpen. In haar kamertje hebben ik geprobeert met haar tepraten en hebbensamen gebid. Er kwam toen zoveel los en ze had veel gehuilt. Ik moest ook een traantje laten. Samen op bed huilend en veelknuffels gegeven. Er iszoveel pijn in haar hart en we willen proberen om haar naar een counselor tebrengen in het ziekenhuis. Iemand waar ze mee kan praten...

Deze dinsdag zijn we met Jennifer (Amerikaanse Zendeling), naar de dorpjes gegaan om gehanicapte kindjes tebezoeken. Vele gehanicapte kinderen hier in Oeganda worden volledig verstoten bij de family en er word erg slecht voor ze gezorgt. Jennifer gaat vaak naar de families om naar het kindje tekijken en medische zorg geven, family educatie geven en ze tebemoedigen over de zorg van het kindje..Samen met eenlieve blinde vrouw die onze vertaler was hebben Lazerus bezocht die ook in Amecet een poosje gezeten heeft. Hij is 2 jaar oud en heeft een Osteogenesis imperfecta, Weke botten, waardoor hij heel gauw een bot kan breken..

Toen we aan kwamen in het kleine dorpje was er niemand tebekennen. Zoekend in de kleine hutjes vonden we Lazerus. Hij zag er zo vies uit.. We hebben hem voorzichtig in een badje gedaan en hem gewassen. Hij had wondjes op zijn hoofd die vol met pus zaten. We weten niet precies hoe hij daar aangekomen is. Misschien gebeten door iets? We hebben zijn hoofdje schoongemaakt en een verband rond gedaan. We hebben hem een kleine knuffel beestje gegeven en suiker koekjes om op te-eten. Later kwam de family terug en ook de zus van lazerus die voor hem zorgde..Jennifer had weer uitgelegt aan de family over de zorg voor lazerus en samen gebid voor hem. ik was zo verdrietig om kleine Lazerus zo tezien. Na het wassen eneten zag hij heerlijk telachen, maar de toekomst voor kinderen zoals lazerus is zoklein.. Er is niet zoals in Nederland verzorgings huizen voor gehanicapte kinderen, en als je zoiets zou opzetten zouden ze overvol zijn. Dat zou niet de juistjeuitkomst zijn. De mensen hier zien deze kinderen als een vloek en worden complete verstoten bij de family.

De family's educatie geven over deze kinderen en ze laten weten dat zij ook een gave zijn van de Here is wat Jennifer probeert tedoen. Ze bezoekt vele families in de dorpen en is soms erg ontmoedigt. Vele kinderen sterven door slechte verzorging van family. Maar jennifer had ook eenmooie verhaal van Job. We bezochte Job in een ander dorpje waar hij samen met zijn moeder woont. Job is ook verstandelijk en geestelijk gehanicapt. Hij heeft vaak epilepsy en Jennifer zorgt voor medicijnen voor hem. Zijn moeder zorgt zo goed voor kleine Job. Haarman wou niet voor hem zorgen, maar zij bleef bij hem. Helemaal alleen zorgt ze nu voor Job met hulp van de kerk en Jennifer krijgt ze eten en medicijnen. Ze heeft zoveel liefde voor haar zoontje en dat was zo mooi tezien. We gaan vrijdag nog naar haar terug om medicijne tegeven en eten.

Het werk wat Jennifer doet is zo mooi en mij hart´s verlangen ging uit om ook zulk werk tedoen. Het echt uitbrengen, bidden, bemoedigen en verzorgen van de zieken, verstoten kinderen en mensen ligt zo dicht in mij hart.Ik ga meer met Jennifer praten en kijken wat ik kan doen.. Ik laat het voorderest in de hand van de Here.

Els gaan eind april naar nederland samen met Helen en Sarah. Els is al een tijdje niet zo lekker.Hoge bloedruk enze heeft ook een wondje aan haar been die door de slechte bloed doorstroming slecht geneest. Ze is weer aan antibiotica begonnen en proberen wat meer te rusten, maar dat is moeilijk. Bid voor Els en de kinderen voor sterkte en genezing..

Ik zal gauw weer schrijven en meer foto´s verzenden. Heel veel liefs aan iedereen en nogmaals bedankt voor al je lieve berichtjes. Groetjes aan iedereen... xxxx